Szybko jednak okazało się, że koniunktura „na pstrym koniu jeździ” i wraz z przejadaniem przez państwa dochodów ze sprzedaży majątków narodowych, w połączeniu z fatalnym zarządzaniem gospodarkami, z roku na rok będzie słabnąć, generując bezrobocie, spadek realnych dochodów, bądź ich zastopowanie i w rezultacie zjawiska kryzysowe. Pętla zadłużenia społeczeństwa zaciskała się powoli, ale nieubłaganie i Wschodni Europejczycy stanęli przed problemem wypłacalności. Społeczeństwa i państwa. Zaczęły się przysłowiowe schody…

Jak bardzo są one strome pokaże rok 2010, ale już dzisiaj wyraźnie widać, że strome będą. I w tym miejscu wróćmy na polskie podwórko. W Polsce – bez oglądania się na „złotoustych” polityków i ekonomistów – mamy kryzys na trzech poziomach. Mamy kryzys finansów państwa, które jest zadłużone jak nigdy dotąd i ucieka się do „kreatywnej księgowości” – patrz pomysły na „zagospodarowanie” funduszy emerytalnych i ZUS-u, mamy kryzys ekonomiczny w znaczącej części społeczeństwa, którego zarobki, emerytury i renty z trudem wystarczają na jaką taką egzystencję, mamy wreszcie kryzys polityczny powodujący, że politycy nie potrafią poradzić sobie, ani z systemami socjalnymi ( służba zdrowia, system emerytalny, system oświatowy, system opieki społecznej), ani sami ze sobą, skłóceni, unurzani w bezsensownej walce o własne pozycje i własne, często karkołomne pomysły na wyjście z sytuacji…

Rezultatem, jak zawsze, po pierwszym stycznia 2010 roku, będzie dalsze „zaciskanie pasa społeczeństwu”. Nie ulega wątpliwości, że wzrosną podatki, zwiększą się daniny, dalszemu ograniczeniu ulegną dotychczasowe różne ulgi i bonusy, te różne „becikowe”, dopłaty do energii elektrycznej dla niektórych grup emerytów i rencistów itp., a to wszystko wzmocnione narastającym bezrobociem jawnym lub ukrytym i spadkiem dochodów ludności przełoży się na podwyżki cen na usługi i produkty. Nie będzie wesoło. Ludzie, którzy pobrali z banków kredyty hipoteczne, kredyty konsumpcyjne i pożyczki zaczynają być przerażeni. Podobnie są przerażeni wszyscy inni, szczególnie rodziny wielodzietne.Nastroje społeczne pogarszają się z tygodnia na tydzień i aby się o tym przekonać, nie trzeba wcale robić żadnych sondaży. To się widzi. I tego faktu nie zmieni żadna telewizyjna rzeczywistość, żadne Tańce z Gwiazdami i epatowanie społeczeństwa bajecznym życiem celebrytów…

Bank Światowy ma rację. Po siedmiu latach, jako tako tłustych, nadchodzą lata bardzo chude. Dla wszystkich! I to jest ta kropka nad „i”…

Andrzej Saski