. ..zacznijmy od przypomnienia pewnego faktu historycznego, z odległej już epoki. Stalin tworząc swoje imperium, na które składało się kilkanaście republik i obejmującego ludność mówiącą różnymi językami, nie zrealizowałby swojego zamysłu, gdyby nie posługiwał się terrorem policyjnym, zbrodnią i wszechobecnym strachem. Aż do końca trwania sowieckiego imperium strach w różnej postaci i w różnym natężeniu był jego nieodłączną cechą, powoli jednak, acz skutecznie zastraszał sam siebie doprowadzając w rezultacie do załamania się tej skuteczności i dezintegracji imperium. Jak nadmiernie nadmuchiwany balon pękło ono niemal z dnia na dzień. Strachu było za dużo.

...Unia Europejska w procesie rozwoju, aby utrzymać w ryzach proces sięgnęła po inny aniżeli strach mechanizm, po biurokratyczne i prawne regulacje, których celem było integrowanie odmiennych kultur, odmiennych poziomów cywilizacyjnych i poziomów gospodarczych kilkunastu państw i narodów, w miarę kompatybilny organizm. Kiedy przed kilkoma laty Unia Europejska powiększona została o nowe państwa i dzisiaj stanowi organizację 27 podmiotów i tyluż społeczeństw posługujących się 23 językami, problem integracji pojawił się w nowym wymiarze. Ażeby mu sprostać dokonano unifikacji prawa i sięgnięto po wypróbowaną metodę biurokratycznego sterowania, które już dzisiaj doprowadzono niebezpiecznie do granic absurdu. Dyrektywy unijne, zalecenia dla państw członkowskich, przepisy i regulacje, traktat lizboński i Karta Praw to wierzchołek przysłowiowej góry lodowej unijnej biurokracji, która coraz wyraźniej niepokoi samych przywódców politycznych Unii, kiedy obserwują dziesiątki tysięcy produkowanych corocznie przez unijną biurokrację dokumentów "porządkujących" Unię. Dokumentów o takim poziomie skomplikowania, który już zaczyna skutecznie paraliżować aktywność społeczeństw, dynamikę gospodarczą i rozwój. "Cała para idzie w gwizdek", marnowane są gigantyczne środki finansowe Unii, a realnych pozytywów nie widać. Wszyscy zajęci są konsumowaniem lawiny papierowych pomysłów spływających od brukselskich biurokratów...

...klasycznym przykładem biurokratycznej patologii są regulacje dotyczące pozyskiwania unijnych dotacji i grantów na różne przedsięwzięcia w poszczególnych państwach. Aby "dostać się" do realnych pieniędzy trzeba wypełnić "tonę" wniosków tak skomplikowanych, że ludzie z doktorskimi tytułami nie mogą sobie z nimi poradzić. Biurokracja unijna chce bowiem wszystko wiedzieć, wszystko regulować i wszystko kontrolować.

...takie "przeregulowanie" biurokratyczne - piszę to z prawdziwą troską o przyszłość Unii Europejskiej - w pewnym momencie może stać się przyczyną paraliżu, na którego reakcją może być, co prognozowała już przed laty Żelazna Dama Wielkiej Brytanii, Margaret Thatcher, rozpad Unii. Byłoby to wielkie zmarnowanie wspaniałej historycznej szansy stworzenia nowej Europy, cywilizacyjnej, kulturowej i gospodarczej przeciwwagi dla USA i "tygrysów" wschodnich, z Chinami na czele.

...Politycy Unii Europejskiej powinni więc poważnie potraktować takie zagrożenie i właśnie teraz w czasie trwającego procesu ratyfikacji traktatu lizbońskiego, cały wysiłek włożyć w rekonstrukcję brukselskiej biurokracji, pamiętając o tym, że to ona stanowi największe zagrożenie dla Unii.

...Regulacje są potrzebne, nawet niezbędne, ale ich nadmiar zawsze paraliżuje i wywołuje skutki odwrotne od oczekiwanych. Niestety!

Komentator