…a skoro już o sytuacji w Unii Europejskiej, to pozostańmy w tym obszarze, jak wiadomo teraz dotkniętym poważnym kryzysem finansów publicznych, kryzysem gospodarczym i podejmującym właśnie dramatyczne próby ratowania się, z tym, że zapoczątkowana i przeprowadzana już kuracja zaczyna być gorsza od choroby. „Europejski rok walki z ubóstwem i wykluczeniem” jakim ogłoszono rok 2010, w roku 2011 przekształca się skutecznie w „Europejski rok walki o pogłębianie ubóstwa i wykluczenia”. Bo jak inaczej można oceniać to, co robią rządy poszczególnych państw unijnych, skoro znają one tylko jedną metodę – „zaciskanie pasa” społeczeństwu…

…klasycznym przykładem może być Anglia i tak zwane reformy panów Camerona i Osborna. Polegają one na – jak podają brytyjskie media – redukcji w sektorze publicznym 400 tysięcy pracowników, czyli stworzeniu armii co najmniej - dodać przecież trzeba rodziny zwalnianych z pracy - miliona nie tylko bezrobotnych, ale i popadających w ubóstwo ludzi; na likwidacji 150 sądów – czyli paraliżowaniu wymiaru sprawiedliwości; a nawet na zmniejszeniu liczby więźniów w zakładach karnych o 3 tysiące skazanych. Na to nakłada się podwyżka podatku VAT, drastyczne „obcinanie” wszelkich dodatków i zasiłków socjalnych, w tym także zasiłków dla bezrobotnych. W taki właśnie sposób pan premier Cameron zamierza zmniejszyć deficyt sektora finansów publicznych z obecnych 10 do 2 proc. PKB w roku 2014. Perspektywa to jest tak odległa, że można już dzisiaj założyć z dużą dozą prawdopodobieństwa, iż poza społecznymi niepokojami i dramatycznym obniżeniem jakości życia Brytyjczyków, niczego więcej pan premier Cameron nie osiągnie, a brytyjskie PKB w roku 2014 nadal będzie znacznie przewyższać owe zapowiadane 2 proc.

…wielka tylko szkoda, że bardzo podobne kuracje zapowiadają, bądź już rozpoczęli rządzący w innych państwach. Zabrali się za odtłuszczanie anorektyków, zamiast zabrać się za grubasów z nadwagę przekraczająca rozsądne granice. Pewnie dlatego, że nikt im, ani w domu, ani w uczelniach nie powiedział, że nie jest sztuką głodzić chudego, że nie jest też sztuką oszczędzać, sztuką natomiast jest chudego dokarmić, a grubego odtłuścić - w tym miejscu pozdrowienia dla światowej finansjery, bankierów, także ponad narodowych korporacji - i oczywiście sztuką jest zarabiać…

..pojęcie „oszczędzanie” , dobre i nawet wskazane w gospodarstwie domowym jakiejś pani Kowalskiej, Brown, czy Gruber, w polityce państwowej nie powinno mieć racji bytu: w polityce państwowej obowiązywać powinno natomiast „racjonalne gospodarowanie finansami publicznymi powstającymi z podatków i danin nakładanych na obywateli”. W ostatnim dwudziestoleciu rządy państw europejskich ( nie sięgajmy za Ocean, ani na inne jeszcze kontynenty, gdzie jest jeszcze gorzej ) tej lekcji jednak nie przerobiły i nie przerobiła jej także Unia Europejska, z jej Komisją Europejską na czele. Rezultat jaki jest każdy widzi i między bajki można włożyć, że Unia Europejska i poszczególne jej państwa członkowskie uzdrowią swoje finanse, rozwiną się gospodarczo na tyle, aby likwidować dzisiaj już dwucyfrowe w Unii bezrobocie, aby w ciągu dekady „wyciągnąć” z ubóstwa i biedy bez mała 100 milionów Europejczyków, aby doprowadzić do tego, żeby w roku 2012 Europejczycy mogli radośnie uczestniczyć w mistrzostwach piłkarskich, zamiast stać w kolejkach po zasiłek z opieki społecznej…

..raczej – jeżeli nie wydarzy się nic nadzwyczajnego, a rządy państw Wspólnoty nagle nie zmądrzeją – co jest więcej niż wątpliwe - Europejczycy będą w roku 2012 „świętować” nie bramki strzelane na boiskach stadionów wybudowanych za miliardy euro, utopione zresztą dosłownie i faktycznie w błocie, ale kolejny, być może już ostatni - przed jej realnym upadkiem - kryzys w Unii Europejskiej…

… za słowa o topieniu w błocie miliardów euro wydanych na stadiony chyba „jednorazowego użytku”, tylko w roku 2012, bardzo przepraszam wszystkich miłośników piłki nożnej…