… z „drugiej Japonii” kiedyś obiecywanej pozostały nam tylko japońskie zegarki na bateryjki i trochę gadżetów komputerowych, a z „drugiej Irlandii” tylko „prawdziwe irlandzkie masło” w marketach Piotr i Paweł. Z obiecywanego dobrobytu mamy dwucyfrowe bezrobocie bez szansy na jego likwidację, większą część społeczeństwa żyjącą w obszarze niedostatku lub biedy, dywizje spauperyzowanych emerytów, setki tysięcy niedożywionych dzieci, znakomitą większość gospodarki, banków i mediów w obcych rękach, a także – bądźmy rzetelni – mini enklawy super dobrobytu, szczególnie w stolicy i paru większych miastach, no i gigantyczną „szarą strefę”, do której należy zaliczać także wspomaganie finansowe emerytów przez jako tako zarabiające dorosłe, samodzielne – na razie – dzieci, oraz hydraulika, którzy nie wystawia przecież faktury na 50 złotych za „przepchanie miski klozetowej” i nie leci z nią do Urzędu Skarbowego, aby od tej kwoty zapłacić 19 – procentowy podatek…

…wszystko „stanęło na głowie” i jest to trend nie tylko polski, europejski, ale globalny. Mówiąc kolokwialnie, współczesna ekonomia „dała d….” i żaden Noblista nie wie, jak z tego bałaganu świat ma się wyplątać. Dowodem ostatni kryzys finansowy i wszystkie jego konsekwencje. Wprawdzie „ekonomiści” i politycy tu i ówdzie mówią, że jest „klawo”, ale „klawo” nie jest i będzie jeszcze gorzej, co prędzej, czy później przełoży się na awantury – patrz: Grecja – albo, nie daj Boże, na coś gorszego, czego już nie załatwią armatki wodne marnie zresztą opłacanych policji…

…rodzi się pytanie o to, czy jest jakieś wyjście z całej tej sytuacji. Pewnie, jak zawsze, znalazłoby się, tylko na razie nic o tym nie słychać. Dużo natomiast mówi się o ocieplaniu się klimatu, za dużej emisji CO2 do atmosfery i o instalowaniu super aparatów prześwietlających pasażerów na lotniskach, oraz o coraz to nowych, „genialnych” programach 2020, czy nawet 2030. Osobiście proponuję autorski program Świat 2050: to tego czasu współcześni politycy tu i tam powinni zmądrzeć, albo pójść do diabła, ustępując miejsca tym, dla których rozsądek będzie ważniejszy aniżeli propozycje „reform” wymyślanych przez akademicko skrzywionych doktrynerów, tych od wymyślania „ujemnego wzrostu” i „ dodatniej straty” oraz cyrkowego żonglowania danymi statystycznymi. A propos: są trzy rodzaje kłamstwa – kłamstwo, wielkie kłamstwo, statystyka. Ze statystyki bowiem wynika, że skoro pan miliarder X ma na koncie w banku i w akcjach dziesięć miliardów dolarów, a ja mam jeden dolar, to statystycznie obaj mamy po pięć miliardów dolarów i 50 centów…

…wesołe jest życie w XXI wieku, nie ma, co, tylko koniec będzie pewnie smutny. I co się wtedy rozpadnie, skoro ani „realnego socjalizmu”, ani Związku Radzieckiego już nie ma?...

Andrzej Saski