Światowe prawykonanie kantaty; orkiestra, chór i soliści; muzyka filmowa, patriotyczna i poważna - to główne motywy Wielkiej Gali Koncertowej 25-lecia Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego. Jej organizatorem są: Akademia Muzyczna im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu oraz Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego.

Na „zakręcie” epok, co właśnie przeżywamy – każdy naród, każdy człowiek i każde przywództwo  narodów – zderzając się z nieznanym wcześniej globalnym kryzysem w każdej dziedzinie życia, poszukują sposobów rozwiązania pojawiających się z dnia na dzień nowych problemów. Wszelkiego rodzaju sankcje, ograniczenia, a nawet wojna z jaką mamy do czynienia nie tylko na Ukrainie i wzajemne dyskryminowanie się, limitowanie społeczeństwom poziomu życia, konsumpcji i nadziei na poprawę, nie przynoszą żadnych  pozytywnych rezultatów, a przeciwnie jeszcze bardziej pogłębiając zło, które rozlało się po świecie - przecież nie samo z siebie, ale z pychy, głupoty i kompleksów elit władczych.

...nie należy łudzić się, że ten nowy - 2023 rok przyniesie nam pozytywne, oczekiwane zmiany. Raczej przeciwnie. Kryzys z jakim mamy do czynienia będzie nasilać się, a polityka światowa pogubiona i zdezorientowana do reszty się pogubi, co będzie skutkować jeszcze większymi nieoczekiwanymi wydarzeniami. Do głosy dojdzie wyraźne już zmęczenie materii, czyli konfrontacji Zachód - Wschód, nie tylko, ale przede wszystkim spadkiem interesowania się Ukrainą. Już obecnie - jak widzimy - żadne gremia parlamentarne, żadni premierzy i nawet prezydencie państw nie oklaskują na stojąco perorującego z telebimu pana Wołodymyra Zelenskiego. Moda na Ukrainę kończy się, nawet w Owalnym Gabinecie Białego Domu - skąd pojawił się "przeciek", że prezydent USA nie chce już więcej pogarszać atmosfery między Waszyngtonem, a Moskwą. Co więcej, niektóre ośrodki sugerują nawet, że prezydent USA byłby skłonny spotkać się z prezydentem Rosji. Tylko, że do tanga, trzeba dwojga, a Moskwa nie dostrzega na razie takiej możliwości.  

Pan Bartłomiej Sienkiewicz, prawnuk Henryka Sienkiewicza, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyk, publicysta i polityk, to jest osobistość dużego formatu. W czasach studenckich działacz młodzieżowy, później zasłużony opozycjonista, w roku 2013 powołany na stanowisko ministra Spraw Wewnętrznych w rządzie Donalda Tuska i kolejno koordynator służb specjalnych państwa, człowiek ostrego politycznego języka, nagle - nie wiadomo dlaczego - został nagłośniony w gazecie FAKT - wydawanej przez Springer Axel Springer Polska Sp. z o.o.- jako osoba-polityk zauroczony panującą psychozą dotyczącą dziania się na Ukrainie, nawołujący do - stanowisko bez precedensu w dziejach polityki - wyrzucenia z Polski ambasadora obcego mocarstwa atomowego, mocarstwa z którym Polska nie jest w stanie wojny i utrzymuje stosunki dyplomatyczne bez względu na to, jak Polska ocenia działania tego mocarstwa w stosunku do innego państwa.  

...obserwując światową scenę polityczną i wszelakiego rodzaju działania oraz zachowania polityków, także ich wypowiedzi publiczne - głównie prezydentów i premierów poszczególnych państw, ale także ministrów oraz reprezentantów tak zwanych ich elit partyjnych głównie - zauważam, że oni wszyscy od Estonii po Wielką Brytanię i od Polski po Kanadę, mówią, działają oraz podejmują decyzje tak, jak gdyby byli zaprogramowanymi automatami. Pojawiające się niuanse tu i ówdzie, to tylko - a jakże - zaprogramowane tak zwane celowe błędy, których celem jest ukrycie przed narodami skutków "prania mózgów" ich elit politycznych.

Jeżeli w moim odczuciu mam rację - to trzeba przyznać, że to "pranie mózgów" politykom światowym i "nasycanie" ich amerykańską psychozą antyrosyjską - mającą swoje źródło w dziele Zbigniewa Brzezińskiego "The Grand Chessboard" - [Wielka Szachownica] wydanej w 1997 roku - mającej kształtować to, jak według autora ma wyglądać nowy świat - to był psychosocjologiczny "majstersztyk" manipulatorów politycznych made in USA - na pewno znakomitych psychologów, socjologów, ekonomistów, finansistów globalnych oraz służb specjalnych - też o wysokich kwalifikacjach.  

...wojna na Ukrainie trwa. Dziwna wojna, nazwana operacją i prowadzona z precyzją mistrzowskiej partii szachów, przez głównego rozgrywającego: światowe mocarstwo nuklearne i potencjalnie gospodarcze. Mocarstwo, które mogłoby Ukrainę unicestwić w jeden dzień, bawi się z nią, jak kot z myszą: pionek w lewo, laufer przed wieżę, konik unicestwia pionka przeciwnika. Po prostu szachy. Gra myślicieli...

Dlaczego? Dlatego, że to nie jest wojna ani z Ukrainą, ani przeciw Ukrainie. Ukraina - ubolewam nad losem Ukraińców wypędzanych na poniewierkę z ich kraju przez ich własnego prezydenta, ubolewam nad losem ludzi, którym zniszczono domy i dorobek życia, a często i samo życie - Ukraina jest tylko pretekstem, łożyskiem dziejowym na którym ma przekręcić się świat. Ten świat, który już wyczerpał swoje możliwości w obecnej konfiguracji przywództwa legitymowanego potęgą dolara i przemysłu zbrojeniowego.   

Nie tak dawno pisałem o tym - powtórzę sam siebie - że nasza umiłowana Ojczyzna - Polska - może być krajem zamożnych i szczęśliwych ludzi, może być państwem zasobnym, zaprzyjaźnionym z całym światem i przez cały świat szanowanym. Posiadamy wszystko, czego potrzeba do pełni szczęścia: posiadamy morze i góry, lasy i kawałek pustyni ( Błędowska - około 33 km²), posiadamy zasoby naturalne począwszy od zasobów znakomitego  torfu, a kończąc na glinkach do wyrobu porcelany, posiadamy wreszcie gleby zdolne dawać wielkie plony i wyżywić dostatnio nie tylko wszystkich naszych obywateli, ale jeszcze dokarmić naszych sąsiadów, którzy o polskiej cebuli mówią z błyskiem w oczach, że to jest "Słońce kuchni".

Na dodatek, o czym wielu nie pamięta, posiadamy wspaniałych, inteligentnych ludzi, ludzi o wielu talentach, pracowitych i przedsiębiorczych, wielu znakomitych naukowców, często niestety "przygaszonych" ich sytuacją, posiadamy też wielką liczbę Polonusów gotowych w każdej chwili zasilić Macierz. Po takiej opinii rodzi się pytanie o to, dlaczego sami o Polsce mówimy, że jest biednym krajem, że – my Polacy - jesteśmy stale "na dorobku", że mamy bezrobocie, bezdomność, nędzne zarobki, jeszcze bardziej nędzne emerytury, że notujemy 600 tysięcy dzieci żyjących w ubóstwie, że stale oczekujemy wsparcia od zagranicznych dobrodziei. Dlaczego za taki stan rzeczy niektórzy obwiniają nasze społeczeństwo - często słyszałem opinie, że Polacy to lenie, że nie palą się do roboty, a bywało, że zagranicą wymyślali Polakom od złodziei.

Mamy wprawdzie dopiero połowę listopada, ale biorąc pod uwagę to wszystko, co dzieje się w kraju, w polityce, w gospodarce, w zachowaniu się społeczeństwa, w służbie zdrowia i w wielu innych dziedzinach polskiego życia – rok 2021 mamy „z głowy”. Teraz trzeba myśleć i to bardzo intensywnie o nowym – 2022 roku, który zapowiada się, niestety, nie za bardzo różowo. Wybiegając wyobraźnią w stronę nowych dwunastu miesięcy, jakie nastąpią po najbliższym Sylwestrze widzimy same – te same, albo jeszcze gorsze kłopoty. Przede wszystkim – pozbądźmy się naiwnego optymizmu – wszystkie tegoroczne kłopoty, począwszy od inflacji, a kończąc na stosunkach Polski z resztą świata – głównie z Unią Europejską i jej Komisją Europejską i Parlamentem Europejskim – będą tylko narastać, czy to nam się podoba, czy też nie. To jest tak, jak z czyrakiem na pewnej, delikatnej tylnej części ciała: nieusunięty zdecydowanie i do końca, będzie paskudzić się do „świętego nigdy”.  

...dawno minęły czasy spokoju, powolnej zmiany biegu wydarzeń. Cały świat nabrał rozpędu, wszystko przyspiesza z dnia na dzień, sensacja goni sensację, nowe technologie zanim zostały przyswojone przez ludzi, są zastępowane przez technologie najnowsze itd. itp. Taka sytuacja wymaga też od ludzi szybkiego, czasami błyskawicznego reagowania, szczególnie od tych, których zadaniem jest komentowanie, wyjaśnianie i badanie tego, co się dzieje, odnajdywanie przyczyn dziania się, a nawet antycypowania tego, co biorąc pod uwagę nowe zjawiska, może się wydarzyć wkrótce - mam na myśli naukowców. Już nie wieża z kości słoniowej, już nie zacisze bibliotek jeszcze średniowiecznych i nie przytulne laboratoria, ale pierwsza linia frontu. Przystosowanie się naukowców do nowej roli nie jest łatwym procesem i nie każdy naukowiec do nowej roli - jednostki szybkiego reagowania nadaje się. Są jednak i tacy naukowcy, którzy podejmują wyzwanie i starają się tak szybko, jak to jest tylko możliwe poszukać i zbadać przyczynę zjawisk. (Na zdjęciu okładka książki pt.Świat w obliczy pandemii, autorstwa i pod redakcja prof. dr hab. Mariana Goryni, jaka stanie się bestsellerem na rynku książek naukowych ).